Τα Γιάννενα είναι μια πόλη που αγαπώ να επισκέπτομαι, ειδικά τον χειμώνα. Μία από τις καλύτερες στιγμές του 2017 ήταν η βόλτα μου στην καστρόπολη ενώ χιόνιζε. Δυστυχώς, δεν θα το ξαναζήσω αυτό στις αρχές του 2018. Και γι’ αυτό ευθύνεται η επιλογή του δημάρχου Ιωαννίνων να «στολίσει» την πλατεία Πύρρου της πόλης του με ένα «οικοδόμημα» που αντικαθιστά το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Έχετε διαβάσει πιθανότατα τις λεπτομέρειες για τον «Πύργο του Τατλίν», ένα project που σκοπό είχε να αναδείξει την «αναπτυξιακή δυναμική» της Σοβιετικής Ένωσης (και όχι την ανέλιξη του ανθρώπου, όπως κάποιοι θέλησαν να μας πουν). Αυτό λοιπόν έβαλαν ο δήμαρχος Ιωαννίνων και οι «φοιτητές» που ανέλαβαν το έργο, προκαλώντας την αντίδραση πολλών κατοίκων της πόλης.
Ιδιαίτερα επειδή αυτή η κατασκευή αντικαθιστά το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Κάτι το οποίο προσωπικά προσλαμβάνω ως επίθεση τόσο στις παραδόσεις, όσο και στην ίδια την χριστιανική εορτή των Χριστουγέννων. Δηλαδή, και αποπομπή της παράδοσης και αποθρησκευτικοποίηση των εορτών. Δεν θα σχολιάσω καθόλου την αισθητική του κατασκευάσματος, καθότι δεν έχω εντρυφήσει στους ... Σοβιετικούς κονστρουκτιβιστές. Και δεν έχω ενδιαφέρον να το κάνω. Άρα το μόνο που μένει είναι να επιλέξω άλλον χειμερινό προορισμό.
Επιπρόσθετα, αυτήν την χρονιά δεν θα αγοράσω τα δώρα μου για τα ανιψάκια, βαφτιστήρια και παιδιά φίλων από τα πολυκαταστήματα Jumbo. Δεν θα το κάνω, διότι η συγκεκριμένη εταιρία, εκμεταλλευόμενη το brand της, συμμετείχε στην παράνοια της πολιτικής ορθότητας, προωθώντας με δυναμικό τρόπο όχι μόνο την «πολυπολιτισμικότητα», αλλά και την προσπάθεια της διάλυσης του παραδοσιακού θεσμού του γάμου, μέσω της προβολής εξιδανικευμένων οικογενειών του ίδιου φύλου.
Αντ’ αυτού θα προτιμήσω την αλυσίδα παιχνιδιών «Μουστάκας», των οποίων το πρόσφατο διαφημιστικό βίντεο αφορούσε πραγματικά τα παιδιά, αναδείκνυε το σημαντικότερο ίσως χαρακτηριστικό της παιδικότητας, την φαντασία, και δεν προσπαθούσε να τους κάνει πλύση εγκεφάλου. Εάν μπορείτε να το ψάξετε στο YouTube, κάντε το. Αξίζει τον κόπο.
Αυτές είναι μόνο δύο από τις αποφάσεις που πήρα σχετικά με το πώς θα κινηθώ την επόμενη χρονιά. Αποφάσεις σίγουρα επηρεασμένες από το πώς τοποθετούμαι πολιτικά στο δίπολο που έχει δημιουργηθεί στην ελληνική κοινωνία. Από την μία, είναι οι δυνάμεις που θέλουν τον μετασχηματισμό της σε κάθε επίπεδο. Να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε, πώς πορευόμαστε διά της Ιστορίας. Για να μετατραπούμε σε κάτι που έχει κατασκευαστεί σε γραφεία θεωρητικών της Αριστεράς. Και από την άλλη πλευρά, αυτοί που αντιστέκονται ή τουλάχιστον δεν συντάσσονται με αυτήν την προσπάθεια. Εγώ με την τσέπη μου θα επιχειρήσω να ενισχύσω τους δεύτερους. Ίσως εάν το κάνουν και άλλοι να έχει και αποτέλεσμα. Είναι μέρος του πολιτισμικού πολέμου που οφείλουμε να δώσουμε κατά της Αριστεράς.