Αυτό λείπει

Σε αυτή την εκλογική περίοδο δεν θα έχω την ευκαιρία να ψηφίσω το κόμμα που θα ήθελα. Γιατί δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει ένα κόμμα το οποίο θα συνδύαζε μια σειρά χαρακτηριστικών, που έχουν τα επιτυχημένα κόμματα σε ολόκληρη την Δύση. Σκληρή στάση στο μεταναστευτικό, στήριξη της ελευθερίας της αγοράς μέσω της «απορρύθμισης», δηλαδή της κατάργησης ενός μέρους του τεράστιου νομοθετικού πλαισίου που υπάρχει για να ορίζει το πώς θα πρέπει ένας περιπτεράς να διαχειρίζεται το περίπτερό του, και προστασία των παραδοσιακών θεσμών, όπως η οικογένεια. Χαρακτηριστικά που να συνδυάζονται με μια ηθική υπόσταση των μελών του φορέα αυτού που θα με κάνει να νοιώθω σίγουρος για την ψήφο μου.

Θα αναγκαστώ να βολευτώ για μια ακόμη φορά με υπονοούμενα, με υποκατάστατα και με μισόλογα-κλεισίματα ματιού που χρησιμοποιούν τα πολυσυλλεκτικά κόμματα ή με ελλειμματικές περιπτώσεις που ικανοποιούν κάποια από τα κριτήρια που θέτω σε αυτό που θέλω να δω σε ένα πολιτικό κόμμα. Ελλειμματικές είτε προγραμματικά, είτε προσωπικά. Και αυτό που αισθάνομαι προσωπικά ότι δεν έχω ευκαιρία να ψηφίσω είναι κάτι που πιστεύω ότι θα λείψει και στην χώρα συνολικά.

Ένα κόμμα στα δεξιά της ΝΔ, με σοβαρότητα και όχι βερμπαλιστικές τάσεις, με σαφές πρόγραμμα που δεν θα περιορίζεται στα ευκολάκια και τα εύπεπτα. Ένα κόμμα που θα μιλά για προστασία της οικογένειας από τις υπερβολές των δικαιωματιστών, που θα μιλά για κλειστά σύνορα, για εθνική κυριαρχία, για χαμηλή φορολογία. Που θα έχει την ικανότητα και την δυνατότητα να μιλήσει για την ανάγκη του συντηρητισμού ως ανάχωμα στις προσπάθειες κάποιων να «αναδιαμορφώσουν» την κοινωνία για να μοιάζει στα σχέδια θεωρητικών διαφόρων -ισμών. Που θα τολμήσει να μιλήσει για εθνικισμό, για την προάσπιση όχι γενικών δικαίων, αλλά των συμφερόντων της χώρας και των πολιτών.

Που δεν θα έχει πρόβλημα να αμφισβητήσει πολλά από αυτά που κάποιοι θεωρούν δεδομένα ως προς την «αναπόφευκτη» μελλοντική πορεία της χώρας μας. Που θα μπορεί να συνδιαλλαγεί με ανθρώπους που θα καθορίσουν το μέλλον της Δύσης, όπως ο Ορμπάν, ο Σαλβίνι, ο Τράμπ και άλλοι. Ένα κόμμα το οποίο θα μπορούσε όχι απλά να αποτελεί «αντίβαρο» στον ρόλο του ΚΙΝΑΛ όσον αφορά στα ενδεχόμενα συνεργασίας, αλλά το οποίο θα έθετε και «όρια» στην ΝΔ, είτε αυτή ήταν αυτοδύναμη, είτε όχι.

Όμως αυτό δεν υπάρχει ούτε καν ως προοπτική αυτή την στιγμή. Δεν υφίσταται ούτε ως πιθανότητα. Γι’ αυτό θα αναγκαστώ να συμβιβαστώ ανάμεσα σε 2-3 επιλογές που έχω. Και να βλέπω τι συμβαίνει στο εξωτερικό. Στα Έθνη τα οποία θέλουν να ζήσουν.